‘Met Ballade van het bos schreef Vaglio Tanet een schitterende, fijnzinnige debuutroman, geënt op een
waargebeurd verhaal, gedocumenteerd door krantenartikelen en familieherinneringen. ‘Ballade van het bos doet me denken dat er iets is in de mens dat niet kan opgeven een lichaam te zijn, een diepe verbondenheid met de aarde.’
– Paolo Cognetti, auteur van de bestseller De acht bergen

Het is 1970, een kleine stad aan de voet van de Alpen in de Piëmont. Een juf op een basisschool vertrekt van huis,
maar in plaats van naar school gaat ze het bos in. In de krant heeft ze net gelezen dat een van haar leerlingen uit
een raam in de beek is gesprongen en is overleden. De juf verdwijnt en dagenlang volgt men de zoektocht met
ingehouden adem. Degene die haar vindt is een eenzaam kind, Martino: de vrouw hallucineert, heeft honger en
wordt overmand door schuldgevoelens. Martino voelt aan dat ze nog niet klaar is om terug te keren en bezoekt haar
in het geheim, brengt haar eten en praat met haar. Maar het bewaren van het geheim drukt zwaar op hem, omdat
hij weet dat haar familie wanhopig is...

‘Als een omgekeerde Roodkapje loopt ook de lerares de wolf tegen het lijf, maar dan wel een wolf die in haar woont.’
– La Stampa
‘Met Ballade van het bos schreef Vaglio Tanet een schitterende, fijnzinnige debuutroman, geënt op een
waargebeurd verhaal, gedocumenteerd door krantenartikelen en familieherinneringen. ‘Ballade van het bos doet me denken dat er iets is in de mens dat niet kan opgeven een lichaam te zijn, een diepe verbondenheid met de aarde.’
– Paolo Cognetti, auteur van de bestseller De acht bergen

Het is 1970, een kleine stad aan de voet van de Alpen in de Piëmont. Een juf op een basisschool vertrekt van huis,
maar in plaats van naar school gaat ze het bos in. In de krant heeft ze net gelezen dat een van haar leerlingen uit
een raam in de beek is gesprongen en is overleden. De juf verdwijnt en dagenlang volgt men de zoektocht met
ingehouden adem. Degene die haar vindt is een eenzaam kind, Martino: de vrouw hallucineert, heeft honger en
wordt overmand door schuldgevoelens. Martino voelt aan dat ze nog niet klaar is om terug te keren en bezoekt haar
in het geheim, brengt haar eten en praat met haar. Maar het bewaren van het geheim drukt zwaar op hem, omdat
hij weet dat haar familie wanhopig is...

‘Als een omgekeerde Roodkapje loopt ook de lerares de wolf tegen het lijf, maar dan wel een wolf die in haar woont.’
– La Stampa