Edith woont in haar eentje aan de Ierse kust, waar haar gedachten afdwalen naar een zomer, lang geleden, die nog steeds een grote impact op haar leven heeft. Ze onderhoudt een intense vriendschap met Meabh en een intens fysieke relatie met haar buurman.

In de jaren zestig werd de zeventienjarige Edith naar een villa aan het Comomeer gestuurd om haar zwangere zus Lydia, een balletdanseres, bij te staan. In dat leven tussen de dansers en omgeven door schoonheid wordt er een delicate spanning opgebouwd die leidt tot een indringende scène waarin Lydia bevalt en vervolgens haar baby ter adoptie afstaat.

Sarah Moss schrijft in Rijpheid op een bijna hypnotiserende manier over het lichaam: de ruimte die het inneemt, de cyclus van het leven, het begin en het verval ervan. Bovendien weet ze als geen ander gevoelens van erbij willen horen, vriendschap, familie, eenzaamheid en vooral liefde tot leven te wekken. Rijpheid is een roman vol schoonheid, verdriet en diepmenselijke ervaringen.