Wanneer Leen Huet op 24 december 2022 haar moeder begraaft, blijft ze als enig kind achter in het ouderlijk huis. Hetzelfde huis waarin twee jaar eerder ook haar vader overleed. Ook dat jaar staat er een kerstboom, maar van het gezin dat zich daar decennialang rond verzamelde, is geen spoor meer te bekennen.
Weerbots is het laconieke, waarachtige en ontroerende relaas van Leen Huets eerste jaar als wees. Dag na dag vertelt ze hoe het gewone leven zich weer op gang trekt, hoe rouw soms een zacht en grijs waas over de dingen legt, om enkele ogenblikken later genadeloos hard en pikzwart toe te slaan.
Met Weerbots schreef Leen Huet haar persoonlijkste boek – ook al gaat het opvallend vaak over andere mensen. Over mensen die er niet meer zijn, en toch ook weer wel.