De Algerijnse Aube heeft de onafhankelijkheidsoorlog van eind jaren vijftig niet meegemaakt, maar die oorlog wordt niet vergeten in haar land. Over de burgeroorlog van de jaren negentig die ze wél meemaakte, zwijgt iedereen uit angst voor vervolging. Die oorlog is echter in haar lichaam gekerfd: ze heeft een litteken in haar hals als gevolg van doorgesneden stembanden. Aube kan haar verhaal daardoor alleen in gedachten aan haar nog ongeboren dochter vertellen. Maar kun je leven geven als het je zelf bijna ontnomen is?

‘Een onvergetelijke ode aan iedere vrouw die, toen en nu waar en ook ter wereld, de mond wordt gesnoerd.’ – NRC