Hanny Michaelis (1922–2007) schrijft over tijdloze onderwerpen in een rechtstreekse taal. Over liefde en geliefden, over gewond zijn en daarmee proberen te leven, over het verleden en over alledaagse, nabije dingen. Haar gedichten hebben vanaf de verschijning van haar eerste bundel, Klein voorspel (1949), door hun directheid en toegankelijkheid velen weten te raken. Haar bundels vonden steeds nieuwe lezers en werden vele malen herdrukt.

Deze uitgave van de Verzamelde gedichten bevat, naast alle bundels, een ruime keuze uit de gedichten die werden aangetroffen in Michaelis’ nalatenschap.

‘Haar verzen zijn eerlijk en openhartig en getuigen van een diepe betrokkenheid,’ aldus de jury van de Anna Bijns Prijs in 1995.