In het titelverhaal Mevrouw Sourdis staat de losheid van het impressionisme tegenover de strenge regels van de Parijse Academie. Het verhaal zou daarom gezien kunnen worden als prelude op Het meesterwerk uit 1886 (verschenen bij Oevers, 2020).

Adèle, een jonge provinciaalse vrouw die graag ‘aquarelletjes’ maakt, besluit het fortuin dat haar vader haar naliet goed te gebruiken: ze vraagt de schilder Ferdinand Sourdis ten huwelijk. Ze verhuizen naar Parijs, waar Ferdinand zich volledig aan het schilderen wijdt. Als hij op een dag ontmoedigd raakt omdat hij een schilderij niet kan afmaken, neemt Adèle een penseel ter hand. Vanaf dat moment maken ze de schilderijen samen en groeit Ferdinands succes. Schilder Rennequin doorziet het bedrog. Hij merkt op dat de losheid plaats heeft gemaakt voor het saaie van schijnbare perfectie. Uiteindelijk schildert Adèle de werken geheel zelf. De afgetakelde Ferdinand maakt alleen nog ‘aquarelletjes’ aan de keukentafel.

Voor een liefdesnacht: Julien Michon is smoorverliefd op Thérèse. Op een dag nodigt zij hem uit: haar minnaar is bij een ruzie dodelijk ten val gekomen. Julien moet van het lijk af zien te komen en zij stelt hem in ruil haar liefde in het vooruitzicht.

In De overstroming vertelt een oude boer over de overstroming van de Garonne: na een wandeling over zijn landerijen, waarbij hij bedenkt hoe goed het hem gaat, verandert zijn leven door het wassende water in een nachtmerrie.

In Mevrouw Neigeon schetst Zola het sociale leven van Parijse intriganten in de jaren 1880 en verhaalt hij over de eerste stappen van een jonge provinciaal die geconfronteerd wordt met invloedrijke vrouwen. Een klein juweeltje.

Over Het meesterwerk van Zola (Oevers, 2020):

‘Een boek dat gaat over de mislukte vervaardiging van een meesterwerk, maar dat wel zelf een echt meesterwerk is.’

– Trouw

‘Dat (kunstenaars)milieu wordt zo goed en levendig neergezet. Ik kon het niet wegleggen. Fantastisch!’

– Lidewijde Paris in Nieuwsweekend, Radio 1