‘Ik herinner me is een klein meesterwerk. Een van die zeldzame boeken waar je nooit op uitgekeken raakt.’
Uit het voorwoord van Paul Auster.

Ik herinner me is de cultklassieker uit 1970 van auteur en kunstenaar Joe Brainard, over opgroeien in de jaren ’50 in Oklahoma en zijn leven in de jaren ’60 en ’70 in New York City. Als autobiografie was Brainards methode briljant eenvoudig: specifieke herinneringen opschrijven wanneer ze naar de oppervlakte van zijn bewustzijn kwamen, elk voorafgegaan door het refrein ‘Ik herinner me’.

‘In eenvoudige, openhartige zinnen brengt hij de menselijke ziel in kaart en verandert hij permanent de manier waarop we naar de wereld kijken. Ik herinner me is zowel razend grappig als diep ontroerend.’

– Paul Auster

'Brainards formule zorgt ervoor dat je het gesprek met jezelf aangaat. Het is een soort herinneringsmachine en zet aan tot geweldige verhalen. Je geheugen zit voor een deel op slot maar door de manier waarop Brainard schrijft over de kleur van zijn eerste fiets of slaapkamer, komen er dingen bij jezelf los. Een fantastisch boek.’

- Grietje Braaksma (Boekhandel Broese) in de Volkskrant

‘Ze is verbijsterend simpel, maar de ‘methode’ die Joe Brainard begin jaren zeventig hanteerde in zijn nu vertaalde meesterwerkje Ik herinner me noemt lyrisch inleider Paul Auster terecht een ‘toverformule’ [...] een pointillistisch zelfportret én een prachtig tijdsbeeld. Magisch neveneffect: mompel de titel een paar keer voor je uit, en je begint vanzelf je eigen versie te maken.’

– Dirk-Jan Arensman in de VPRO-Gids

'Ronduit geniaal, dit diamanten spiegelpaleis.'

- Focus Knack

'Het boek geldt inmiddels als een bescheiden Amerikaanse klassieker, met dien verstande dat het, in al zijn bescheidenheid, ongewoon veel invloed uitgeoefend heeft en heel wat andere schrijvers heeft geïnspireerd. ‘Ik kan me niet herinneren,’ aldus begint Paul Auster zijn voorwoord, ‘hoe vaak ik I Remember heb gelezen.’ Een keer of zeven, acht, schat hij. Aan dat aantal zal ik niet geraken, maar ik raad het boek met veel plezier aan.'

– Christophe Vekeman op Klara.be

‘Ik zou pleiten voor Ik herinner me als een van de ongeveer twintig belangrijkste Amerikaanse autobiografieën, belangrijk vanwege de onbelangrijkheid en de vermenging van culturele snuisterijen met seksuele openhartigheid en zelfonthulling.’
– The New Yorker